با تبدیل شدن گفتمان رادیکال به یک جریان مهم کمونیستی در جنبش چپ و کمونیستی ایران، به عنوان جریانی که نه تنها خلاف جریان سیاست های بورژوایی و رئال پولتیک در خاورمیانه حرکت کرده و می کند، بلکه به عنوان خلاف جریان کل احزاب و جریانات چپ نمای اپوزیسیون هم عمل کرده کرده است، شانتاژهای پلیسی، لودگی، حمله ی شخصی به فعالین متشکل در گفتمان رادیکال به جای نقد ساختاری و ریشه یی خطی که ما دنبال می کنیم، به مشغله ی بسیاری از “فعالین” “چپ” و اعضای “احزاب” “سیاسی” چپ تبدیل شده است. این اولین بار نبوده و اخرین بار هم نخواهد بود که اعضا و وابستگان به احزاب و جریانات چپ به هجوم های کینه توزانه و شخصی پرمتیو به جای نقد سیاسی پناه می برند. ما فعالین سیاسی و کمونیست متشکل در گفتمان رادیکال، ضمن نقد این نوع سیاست پلیسی، لودگی احزاب و سازمان های “سیاسی” “چپ”، اعضا و هوادارانشان، از وارد شدن بیشتر به این پلمیک خودداری کرده و به ریش این ابلهان بی مشغله و کامنت گذار می خندیم.

گفتمان رادیکال با تمام قدرت برای سازماندهی طبقه ی کارگر، گسترش شبکه های کمونیستی در داخل و خارج به پیش می رود و هر نیروی زباله یی که بخواهد چوب لای چرخ ما بکند را از سر راه بر می دارد.
گفتمان رادیکال تنها یک شبکه ی اینترنتی نیست، بلکه متشکل از فعالین حقیقی و حقوقی با اسم و رسم مشخص کمونیستی است. تعدادی از رفقای ما از جمله رفیق ژوبین خضری، حسن معارفی پور و چند نفر دیگر قبلا در احزاب سیاسی “چپ” و “کمونیست” از جمله کومه له و حزب حکمتیست (شاخه ی اکثریت) در فاصله ی زمانی کوتاه بوده و بعد از ان به شدت به نقد این احزاب و جریانات پرداخته اند و نقدهای این رفقا در صفحه ی گفتمان رادیکال هم موجود است.
این احزاب و جریانات سیاسی که دکانی بیش نیستند، با سیاستی شدیدا کاسبکارانه به اعضا و منتقدین خود برخورد کرده و تا زمانی که اعضایشان بدون کم و کاست خزعبلات رهبری این جریانات را تکرار کنند، به عنوان قهرمان نگاه می شوند و به محض اینکه منتقد این یا ان سیاست این جریانات می شوند، همچون دشمن نگریسته می شوند. این احزاب و جریانات سیاسی کاری چون احمق و درویش پروری نداشته و ندارند و از اگاه شدن اعضا و ارتقای تئوریکشان شدیدا هراس دارند. لازم به ذکر است که در کومه له، رهبری این جریان و اعضای کمیته ی اجرایی حزب کمونیست ایران به رفقای ما که ان زمان یک فراکسیون اعلام نشده بودند، گفته بودند، که چرا ایدئولوژی المانی و انتی دورینگ را می خوانید! ما اعضایی نمی خواهیم که تئوریک تر از کمیته ی مرکزی باشند، ما پیشمرگی می خواهیم که کارهای روزمره ی اردوگاه را انجام دهد (به زبان دیگر ما کارگر می خواهیم برای اینکه رهبری در کمال خیال راحتی، به کار خود ادامه دهد). رفقای ما همان موقع به رهبری کومه له گفتند که بهتر است به جای احمق و لمپن پروری کارگران بیکار کردستان عراق را برای نگهبانی و انجام کارهای روزانه استخدام کند. اگر چه ما به شدیدترین شکل ممکن و بی پروا به نقد سیاست های کومه له پرداخته اییم اما کومه له را با این حال از تمام جریانات کمونیست کارگری علیرغم سیاست های سرکوبگرانه اش در قبال رفقای ما از جمله در قبال رفیق مان حسن معارفی پور، رفیق ژوبین خضری و دیگران، یک سر و گردنی بالاتر بوده و “ذره” یی با “پرنسیپ” تر می دانیم.
کمونیسم کارگری با تمام شاخه هایش چیزی جز قی کردن لیبرالیسم چپ، پست مدرنیسم به عنوان روبنای سرمایه داری نئولیبرال و جناح چپ بورژوازی نیست. کومه له یک جریان سوسیال دمکرات است، که همچنان کمونیست ها و فعالین رادیکال و انقلابی به دلایل نوستالژیک و غیره به این جریان مراجعه می کنند، اما کمونیسم کارگری تبدیل به محفل خانوادگی و قوم و خویشی شده است و به محض این که مقدسات قوم و ایل شکسته شود، این جریانات دیگران را به مزدور و مشکوک محکوم کرده و لودگی را شروع می کنند.

ما با تمام قدرت علیه لودگی و سیاست پلیسی خواهیم ایستاد و هر گونه نقد سیاسی و جدی را به شیوه ی سیاسی و جدی جواب خواهیم داد.

هسته ی مرکزی گفتمان رادیکال
04.02.2019