بافت ناهمگون نیروهایی که سال ها همدیگر را به وحشیانه ترین شکل ممکن به “ضد انقلاب”، “خائن”، مرتجع و عقب مانده محکوم می کردند، اما امروز سر یک سفره جمع شده اند، تا “آلترناتیو” “سوسیالیستی” برای “فردای” کردستان، تقویت کنند، به خوبی این واقعیت را نشان می دهد، که سیاست از نقطه نظر این نیروها همانطور که ماکس وبر لیبرال و ناسیونالیست می گوید، “شغلی” است که تابع قانون بازار کار می کند. اگر قانون بازار حکم کند، که این چپ های پوپولیست و عقب مانده که دیروز همدیگر را لت و پار می کردند، با همدیگر متحد شوند، انگاه به راحتی مثل اب خوردن همه ی اختلافات “استراتژیک”، “تاکتیکی” و حتی “ایدئولوژیک” شان را کنار گذاشته و دوباره سر در چایخانه ی “سیاسی” خود دور هم جمع می شوند. این احزاب و جریانات سیاسی بیش از سی سال است از اتفاقات، کشمکش ها و قطب بندی های سیاسی اجتماعی و طبقاتی در داخل ایران غافل هستند و هر یک از این جریانات به خاطر نداشتن درک عینی و سوسیالیستی از مسائل اجتماعی، دنبال این یا ان جنبش اجتماعی ضد کمونیستی رفته و می روند و بعد از انکه سرشان به سنگ خورد، در اوج سرخوردگی و افسردگی سیاسی نا امیدتر از هر زمانی بر می گردند و به جای اقرار به اشتباهات محاسباتی و سیاسی خود، از موضع طلبکار ظاهر شده و بسان “کموناردهای” “فراری” دیگرانی که نقشی در رفتن این جریان به دامن ارتجاع نداشته را به باد توهین و بی حرمتی گرفته و می گیرند و تمام عقده های خود که ناشی از درماندگی و افسردگی سیاسی مکرر است، سر دیگران خالی می کنند.

کومه له در این میان به مثابه ی “چتر”ی که پوپولیسم راست و چپ را با هم متحد می کند، عمل می کند. همین جریان کومه له چند سال پیش زیر فشار جریان کمونیستی و رادیکال داخل این جریان که ما نماینده ی ان بودیم و رادیکالیزه شدن مبارزات اجتماعی و کارگری در ایران، با شیوه هایی سرکوبگرانه و به دور از پرنسیپ سیاسی و کمونیستی “روند” “سوسیالیستی” “کومه له” را اخراج کردند و بعد از ان هم کار جریان نوپای کمونیستی و رادیکالی که ما بودیم، با کثیف ترین شیوه های سرکوب و اهرم های تشکیلاتی یک سره کردند. ولی امروز همین “اخراجی های دیروز” وابسته به “روند سوسیالیستی” “کومه له” را به این چایخانه ی کوردی دعوت می کنند و با انان در مورد “اینده ی” “سوسیالیستی” کردستان صحبت می کنند. این میزان از اپورتونیسم و دورویی تنها از بازاریان قالتاق و منفعت طلب بر می اید، که به هر شیوه یی تلاش می کنند جنس های بنجل و گندیده ی خود را به مشتری بفروشند. ما کمونیست های متشکل در گفتمان رادیکال، به عنوان یک جریان کمونیست رادیکال و متعهد به منافع طبقه ی کارگر، که در تماس تنگاتنگ با جنبش کارگری در ایران و کردستان بوده و هستیم، این احزاب و جریانات را نه تنها جدی نمی گیریم، بلکه این شیوه ی قهوه خانه داری و جمع اوری ریش سفیدهای این احزاب سیاسی را به باد سخره می گیریم.

روند “سوسیالیستی” (ناسیونالیستی) “کومه له” را همین کومه له_ سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، با اردنگی از در بیرون کرد، حالا دوباره از پنجره واردشان می کند. این میزان از اپورتونیسم را حتی در بین نیروهای راست نمی توان دید. حزب کمونیست کارگری ایران شاخه ی تقوایی رسما یک جریان انتی کمونیست و ضد کارگر است. با این سیرک ها می خواهید برای آینده ی کردستان “الترناتیو” “سوسیالیستی” درست کنید؟! جمع کنید این دکان بدون مشتری را. شب نشینی هایتان را سیاسی و سوسیالیستی نخوانید. طبقه ی کارگر کردستان و کمونیست های داخل دست رد به سینه ی همه ی شما زده گذاشته اند.

عروج مجدد جنبش رادیکال کارگری بعد از سرکوب های گسترده ی دانشجویان ازادی خواه و برابری طلب با عبور از الترناتیوهای ارتجاعی بورژوازی حاکم از جمله اصلاح طلبی سبز و بنفش، در دی ماه سال گذشته استارت خورد و با اعتراضات و اعتصابات پیاپی در فولاد و هفت تپه و دیگر مناطق ایران، اعتصابات کامیون رانان و معلمان و اعتصاب عمومی در کردستان ایران، مبارزه ی طبقاتی را چند گام به پیش برده است و کلیت نظام جمهوری اسلامی را نشانه گرفته است. شکل گیری تشکلات رادیکال کارگری در داخل کشور، گسترش ادبیات مارکسیستی از طریق انتشار و ترجمه در سطح وسیع و از بین رفتن ثبات دولت در نتیجه ی فشار از پایین و بیرون، بحران های اقتصادی پیاپی و عدم کنترل دولت بر این بحران ها همه و همه دست به دست هم داده اند، تا سرنگونی جمهوری اسلامی به یک ضرورت و حتی واقعیت تبدیل شود. در همین راستا چپ و راست به دنبال درست کردن الترناتیو اند. فاشیست های وطنی گروه ها و فرقه های اسپرم پرست و مزدور پهلویست های چهار پهلو و وابسته به امپریالیسم جهانی و سازمان های جاسوسی دولت های امپریالیستی را با امکانات مالی ایی که دارند دور هم جمع می کنند و می خواهند این مرتجعین خون اشام را به عنوان الترناتیو برای فردای سرنگونی به خورد مردم بدهند و مجاهدین این فرقه ی فاشیستی و مضر برای مدنیت و بشریت هم سعی می کند با تن دادن به مزدوری های مکررش به عنوان یک کاریکاتور از الترناتیو با مسلح کردن چند تا تفنگچی افسرده و درست کردن اردوگاه نظامی در کردستان عراق زیر نظر دولت امریکا، برای فردای تحولات سیاسی در ایران الترناتیو شود و از طرف دیگر احزاب چپ و کمونیستی اپوزیسیون در خارج کشور هم اختلافات خود را کنار گذاشته و با همدیگر بیانیه ی مشترک امضا کرده و از رسانه ی مشترک صحبت می کنند. کنفرانس اخیر نیروهای “چپ” کردستان ایران را هم باید در چارچوب همین رئال پولتیک خاورمیانه و رقابت ها و شعبده بازی برای رسیدن به قدرت دید. سازمان دهی انقلابی و کارگری برای جلوگیری از قدرت گیری راست، مساله یی است که باید در سطح وسیع به الترناتیو تبدیل شود و این امر یک وظیفه ی خطیر است که بر روی شانه های طبقه ی کارگر و فعالین کمونیست و ازادی خواه در داخل ایران گذاشته شده است. گفتمان رادیکال ضمن دراز کردن دست همکاری به سوی تمام تشکل های رادیکال، کمونیستی و کارگری در داخل و حمایت از مبارزات اجتماعی رادیکال از اعتصابات اخیر گرفته تا تشکیل کمیته های مخفی کمونیستی و مسلحانه، ضمن تاکید بر جدا کردن کار مخفی و علنی، از هرگونه همکاری با احزاب چپ پلاسیده ی رئال پولیتیک ایران و کردستان خودداری کرده و سرنگونی جمهوری اسلامی را نه از طریق فشارهای بیرونی اپوزیسیون از خارج، بلکه در نتیجه ی مبارزات پایدار، انقلابی و رادیکال در داخل ایران ارزیابی می کند. ما از همین تریبون اعلام می کنیم که در حال حاضر هم در حال تشکیلات سازی در خارج از ایران برای بازگرداندن نیروهای چپ و کمونیست انقلابی و اموزش توده ها برای کار کردن با اسلحه در شرایط اعتلای انقلابی و تسلیح توده یی هستیم.

هسته ی مرکزی گفتمان رادیکال
28.01.2019