این روزها از جانب هر دو جناح کومه له_سازمان کردستان حزب کمونیست ایران، چه جناح راست و ناسیونالیستی این جریان و چه جناح “چپ” که مدعی نوعی سوسیالیسم سطحی و محافظه کار است، عکسی که در ضمیمه ی این مطلب می اورم در فضای مجازی منتشر و دست به دست می شود. این عمل با هر انگیزه یی از جانب هر کس و طرفدار هر کدام از جناحین صورت بگیرد، اوج پوپولیست بودن فرد و جریان را نشان می دهد. پشت انتشار این عکس یک پیام پوپولیستی پنهان است و پیام این است که به جامعه اعلام شود که بین این دو جناح اختلاف سیاسی وجود ندارد و صلاح مازوجی و سید ابراهیم علیزاده با هم می نشینند و چای می نوشند و قهقه می زنند. خب همیشه پوپولیست ها و انسان های احمق به عکس و نقاشی و استعاره و بیان غیر مستقیم به جای بیان مستقیم و رک یا برهان علمی و سیاسی پناه می برند. البته باید شرایط سرکوب را در نظر گرفت. در شرایط اختناق سیاسی استعاره، شعر، هنر، نقاشی و کاریکاتور زبان بیان مخالفین یک نظام علیه ان نظام می شود. در شرایط فعلی در اروپا اتفاقا این گونه کارها را راست ها، فاشیست ها و پوپولیست های اروپایی اختراع کردند و در سطح وسیع هم دنبال می کنند. کافی است سری به صفحات فیس بوکی یا سایت های جریانات فاشیستی اروپایی از حزب الترناتیو برای المان گرفته تا پگیدا به عنوان پایه ی خیابانی این حزب و یا دیگر جریانات بزنید، انزمان متوجه خواهید شد که این جریانات حتی یک صفحه، یک پاراگراف، یک جمله اصلا یک کلمه حرف حساب ندارند و همواره با انتشار عکس خشونت فردی مثلا در یک کشور افریقایی و ربط دادن ان به مسائل پناهجویان فاشیسم و پوپولیسم ارتجاعی خود را توجیه می کنند.

پوپولیسم راست یا چپ ارتجاعی است و نباید مکانی در سیاست داشته باشد. باید احزاب را ناچار کرد با آرم و مشخصات واقعی خود ظاهر شوند و اگر اپورتونیستی برخورد کردند و تلاش کردند لقمه را دور سرشان بچرخانند، لقمه را به زور در دهانشان چپاند. اینگونه مردم جامعه می توانند به راحتی ماهیت این احزاب را تشخیص دهند و قطب بندی های اجتماعی و طبقاتی روشن تر می شود. از این طریق دیگر لازم نیست مثل ناصر بابامیری اردوگاه تمام احزاب سیاسی کوردی را تجربه کنی و برای هر حزب نیم دهه یا یک دهه تفنگچی گری کنی، تا متوجه شوی که این حزب ان حزبی نبود که دنبالش می گشتی.

تا امروز کم نیستند کسانی که خود را چپ و رادیکال خوانده و خواهان رفع ستم ملی و رهایی ملی از طریق انقلاب سوسیالیستی هستند ولی هنوز به باند چاقوکش مهتدی و ایلخانی زاده توهم دارند. دلیل این مساله اپورتونیسم و پوپولیسم راست این دو فرقه ی ارتجاعی و انسان خوار است. اگر این احزاب به جای گذاشتن اسم کومه له بر روی خود از همان روز اول پرچم کوردایه تی و سازش با جمهوری اسلامی و نوکری برای امپریالیسم را بلند کرده بودند، بی گمان حتی یک نفر از هواداران و اعضای کومه له در داخل با انان همراه نمی شد، به جز کسانی که از همان ابتدا اشتباهی توی کومه له بودند، اما در واقع به دلیل در دسترس نبودن حزب دمکرات کومه له یی شده بودند وگرنه تفاوتی با حزب دمکرات ها نداشتند.

در این شکی نیست که جناح صلاح مازوجی با هر تعبیری که از سوسیالیسم دارد، در شرایط فعلی به صورت اپوزیسیون در کومه له به سر می برد و از این موضع باید ازادی های کامل را به صورت یک فراکسیون داشته باشد و در عمل بتواند از این ازادی ها بهره بگیرد تا بتواند حتی در تشکیلات کردستان اکثریت شود، اگرچه جناح مازوجی در تشکیلات خارج کشور اکثریت است، اما کومه له تشکیلات خارج کشور را پشم هم حساب نمی کند و دو دستی به اردوگاه و مقرریی ماهانه یی که از احزاب چاقوکش حاکم در کردستان عراق می گیرد چسپیده است. با توجه به اینکه جناح سید ابراهیم علیزاده و فالانژیست های ناسیونالیست کورد، از جمله حسن رحمان پناه و فرهاد شعبانی در تشکیلات کردستان با قلدری و عربده کشی به سبک سازمان چاقوکشان و مثل همیشه مخالفانش را سرکوب و منزوی می کنند، نباید جناح صلاح مازوجی در ان گیر و دار تنها به ناله و شکایت تشکیلاتی اکتفا کند و لازم است برای اینکه اعضایی که به این جناح در تشکیلات کردستان سمپاتی دارند، از زیر فشار خارج کنند، اختلافاتشان را به بیرون از مجراهای تشکیلاتی کشیده و ان را علنی کنند، در غیر این صورت سرکوب های درونی در تشکیلات کردستان بسیار اسان است. با یک اتهام امنیتی و حتی “اخلاقی” یا به قول ناسیونالیست های درون این سازمان “اتهام” “ناموسی” طرف را مثل اب خوردن اخراج کرده و در کردستان عراق اواره می کنند.

توصیه ی من به تمام کسانی که مخالف قلدرمنشی و یکه تازی سازمان زحمتکشان جدید درون کومه له یعنی باند سید ابراهیم و رحمان پناه هستند، این است که در سطح وسیع در فضای مجازی به جای برخوردهای پوپولیستی و عقب مانده و سرپوش گذاشتن بر این اختلافات، کل اختلافات را بر سر استراتژی متفاوت در برخورد به احزاب سیاسی یا انقلابی بودن و نبودن جناح ناسیونالیست منتشر کنند و مردم جامعه را در اظهار نظر در مورد خود و جناح راست شرکت کنند، وگرنه به راحتی بازنده اند.

برخوردهای نرم، دیپلماتیک و بخشا محافظه کارانه ی صلاح مازوجی یا سکوت و سازشش با باند راست این حزب به ضرر کمونیست هایی است که در نبود الترناتیو، خط ایشان را به عنوان تنها خط رادیکال واقعا موجود در کومه له پذیرفته اند.

جناح راست کومه له، فرشید شکری را تحت فشارهای فراوان گذاشت و او را زیرزمینی از تشکیلات کردستان بیرون راند. اعضای تشکیلات کردستان که به کومه له ی قدیم نوستالژی دارند و فکر می کنند که می شود کومه له را کمونیستی نگه داشت، من را در جریان برخوردهای فالانژیستی حسن رحمان پناه و باندش قرار داده اند و اعلام کردند در صورتی که جناح صلاح مازوجی به صورت قوی و یکدست علیه این قلدری های لات مائابانه نایستد، انان دیر یا زود تشکیلات کردستان را ترک خواهند کرد، چون دیگر تاب و تحمل این همه فشار روانی و تشکیلاتی را ندارند. در چنین شرایطی کم نیستند کسانی از دو جناح که در اوج وقاحت پوپولیستی برای سرپوش گذاشتن بر این اختلافات این عکس را در فضای مجازی و فیس بوک و تلگرام و غیره منتشر می کنند، تا با زبان بی زبانی اعلام کنند که اختلافی در کار نیست و مردم را از این طریق تحمیق کنند. دوستان اگر اختلافی در کار نیست، پس این همه فشار و تهدید به اخراج و اخراج و حذف مخالفین چیست؟ به خودتان بیایید و پوپولیسم تان را کنار بگذارید و رک باشید و در مقابل مخالف با برهان علمی و سیاسی صحبت کنید، به جای اینکه اختلاف را زیر پتو کنید!

حسن معارفی پور
3.01.2019
آمستردام