تابستان گذشته بعد از تظاهرات چی ۲۰ در هامبورگ، تله ویزیون” “نورددویچه روندفونک” از هامبورگ ۶۵۰ کیلومتر تا هایدلبرگ آمده تا با من مصاحبه کنند. این تله ویزیون بورژوایی سه تا خبرنگار را فرستاده بود پیش من که بتوانند از مصاحبه یی که با من می کنند، علیه جنبش انتی فاشیستی و چپ در آلمان بهره بگیرند. سوالاتشان به حدی از یک موضع ارتجاعی بود، که یاد علی ناجوانمردی می افتادم و با شنیدن این سوالات مزخرف و محافظه کارانه اما مهندسی شده از جانب متخصصین مدافع بربریت سرمایه داری عصبی می شدم. انان در سوالاتشان به سبک اوباش و اطلاعاتی های ایران در صدا و سیمای جمهوری اسللامی ، تظاهرات “به جهنم خوش آمدید” هامبورگ را اغتشاش و اخلالگری می خواندند، میخواستند که از من حرفی بکشند که علیه چپ ها و آنارشیست استفاده کنند. من هم هشیارانه سوالات این اوباش را که به شیوه هایی زیرکانه می خواستند از من اطلاعات بکشند، را جواب داده و بحث را از زاویه ی دفاع از منافع تظاهرات کنندگان و دفاع از برهم زدن نظم سرمایه، جواب داده و بهشون می گفتم که خودم به هیچ وجه علاقه یی به سوزاندن ماشین و شکستن شیشه ی سوپرمارکت ها ندارم، اما می توانم درک کنم که مردم شدیدا از این سیستم بیزار و عصبی اند و حق دارند به این سیستم حمله کنند. حالا کسی ممکنه با سوزاندن ماشین عصبانیت خود را نشان بدهد، یکی با به دست گرفتن اسلحه و دیگری با به آتش کشیدن ایستگاه پلیس و کلیساهای مدافع وضع موجود.