سخنرانی من به زبان المانی در خانه ی سیاست و فرهنگ در شهر هایدلبرگ. عنوان “سخنرانی ایران جدال الترناتیوهای مختلف” بود. در اینجا فارغ از بررسی تاریخی اسلام به عنوان یک گرایش سیاسی به صورت کوتاه به انقلاب مشروطیت، شکل گیری اولین حزب کمونیست ایران، شکل گیری گروه پنجاه و سه نفر، حزب توده، کودتای 28 مرداد، ملی شدن صنعت نفت و شکل گیری جنبش های اجتماعی که بعضا در جنبش ناسیونالیسم چپ بودند، انقلاب 57، حمله به کردستان، جنگ 24 روزه ی سنندج، جنگ بین رژیم فاشیست جمهوری اسلامی ایران و رژیم فاشیست بعث، سرکوب انقلاب ایران در دوران جنگ، کشتار زندانیان سیاسی، شکل گیری نئولیبرالیسم از درون جنبش اسلام سیاسی و پایه های نظام جمهوری اسلام، طرح نئولیبرالی سازندگی در دوران رفسنجانی، گفتگوی بی تمدنی خاتمی و سرکوب کارگران خاتون اباد و قتل های زنجیره یی در دوران او، سرکوب گسترده ی دانشجویان در دوران احمدی نژاد، جنبش ارتجاعی سبز با رهبری ارتجاعی و به ویژه تظاهرات های گسترده در دو هفته ی اخیر پرداخته و اعلام کردم که ایرن بین سه الترناتیو انقلاب سوسیالیستی و اجتماعی، ماندگاری حکومت اسلامی با تغییرات از بالا و بازگشت رژیم ملعون سلطنتی از طریق دخالت نظامی و جنگ ناتو وجود دارد و دو گزینه ی اخر را تقریبا غیر محتمل و امکان انقلاب سوسیالیستی را در صورت ادامه ی این اعتراضات و رادیکالیزه شدن ان به واقعیت نزدیک تر دانسته و همزمان ضرورت مبارزه ی بین المللی با دولت های خونخوار و جنایتکار عضو ناتو و دولت های امپریالیست منطقه از جمله چین و روسیه و جمهوری امپریالیست اسلامی در سطح بین المللی را مطرح کرده و حمایت بین المللی طبقه ی کارگر جهانی علیه هر گونه دخالت نظامی در ایران را فراخوانده و اعلام کردم که رژیم جمهوری اسلامی تنها از طریق یک مبارزه ی قهرامیز مسلحانه و رادیکال می تواند سرنگون شود