مذهب پناهی

ما این را به خوبی می دانیم که استارت جنگ نیابتی جهانی سوم را غرب و آمریکا زده اند و داعش را آنها درست کرده و تقویت و تضعیف می کنند، اما من پناه گرفتن در کنار مذهب و خلع سلاح مردم از نقد مذهب را نه می توانم بپذیرم.
مذهب یک ویروس کثیف است که خود را به صورت هندسی تکثیر می کند و باید جلو ان را گرفت. باید مذهب را شدیدا به نقد کشید و لجن مال کرد، اما نقد مذهب باید همراه با نقد از مناسباتی باشد که این ویروس را به جان مردم می اندازد.

نیروهایی که مدام اعلام می کنند مذهب را نباید نقد کرد و از مذهب سوء استفاده می شود، اگر خود طرفدار وضع موجود و مذهب نباشند، بی شک احمق و ابله هستند.

باید تابو شکنی کرد. باید به مردم فهماند که مذهب نه تنها مقدس نیست، بلکه لجن هم نیست. اگر در خاورمیانه مذهب پایگاه و جایگاهی نداشت، داعش نمی توانست مقبولیت پیدا کند. اگر مسلمانان جهان جنایت داعش را در خدمت اسلام نمی دانند و آن را بیگانه با اسلام “واقعی” می دانند چرا در سطح جهانی این توحش را محکوم نمی کنند؟! چرا میلیون ها نفر به خاطر یک کاریکاتور پیامبر اسلام اعتراض و تظاهرات کردند و تهدید به انتقام گرفتن کردند، اما صد تا مسلمان در سطح جهانی جنوساید و فاشیسم اسلامی داعشی را محکوم نکردند؟!

تنها یک اسلام وجود دارد و آن اسلام ترور و خشونت و جنوساید است. تمام ادیان ضد انسانی هستند.
حاشیه یی کردن مذهب در جامعه باعث می شود که دنیای قابل تحمل تری داشته باشیم.

تروریسم مذهبی و دولتی سر ته یک کرباسند و نقد یکی مستلزم نقد دیگری است.

ویروس و بیزینس مذهب دست بردار بشریت نیست

در شرایطی که بشریت در قرن بیست و یک زندگی می کند و هر روز ما شاهد تحقیقات متعدد در مورد کشف سیارات جدید و امکان زیست در دیگر سیارات و رد شدن نظریات احمقانه ی مذهبی هستیم، بشر دیگر نیازی به مطالعات پیچیده و بررسی کتب فلسفی و تاریخی زیاد ندارد، تا بتواند ارگیومنت (برهان) هایی که مذاهب مختلف برای وجود خدا و غیره به کار می برندرا رد، این برهان ها تا حدی احمقانه است که کودکان هم نمی توانند باور کنند. به هر حال اما در این وضعیت هنوز طاعون مذهب بر ذهن میلیاردها انسان سنگینی می کند.
تصور بکنید که اگر کسی مانند ابراهیم، موسی، عیسی، محمد و غیره در عصر ما می امدند و اعلام موجودیت می کردند، از طرف بشریت مورد تمسخر و تحقیر قرار گرفته شده و حتی به عنوان مجنون به تیمارستان های روانی منتقل می شد، اما بشر مدرن امروزی همچنان به این خزعبلات مذهبی خود را بدهکار می داند و هنوز حتی در مهمترین دانشگاه های جهان، اساتید زیادی هستند که علیرغم تسلط به تئوری های علمی همچنان به وجود موجودی ناموجودی به اسم خدا اعتقاد دارند.
دلیل اینکه مذهب همچنان بر ذهن اکثریت مردم سنگینی می کند، نه ارگیومنت های مذهبی و امکان تحلیل مسائل جهان ما، بلکه سرمایه گذاری های وسیعی است که در جوامع طبقاتی از گذشته تا امروز روی این دستگاه خرافه پراکنی یعنی مذهب شده است. انقلاب کبیر فرانسه اگرچه ماهییت و خصلتی ناسیونالیستی و میهن پرستانه داشت، اما مذهب را برای مدت زمان مشخصی به عنوان روبنای فکری جامعه ی فئودالی به حاشیه راند. بازگشت ارتجاع بورژوایی و حمله به دستاوردهای انقلاب کبیر نمی توانست دوباره در قامت مناسبات اقتصادی فئودالی صورت بگیرد، بلکه لازم بود روبنای فئودالی یعنی مذهب را به کار می گرفت و به جامعه ی بورژوایی تحمیل می کرد. دیری نپایید که بورژوازی خصلت انقلابی خود را از دست داد و شدیدا از لحاظ روبنایی ارتجاعی عمل می کرد. دیری نپایید که خود بورژوازی مذهب را دوباره به کار گرفت.
بازگشت مذهب به مناسبات اجتماعی بعد از انقلاب نشان از یک سیر قهقرایی و ارتجاعی جامعه ی بورژوایی بود و هست و مذهب به عنوان یک صعنت تحمیق انسان ها در کنار ایدئولوژی های ضدبشری دیگر، یکی از ابزارهایی برای بازپس گرفتن دستاورد های بشری بوده و هست.
بی گمان مذهب دیگر نه یک عقیده ی صرف، و نه یک کانونی برای جمع اوری انسان ها زیر چتر اجتماع های محلی و غیره، در خدمت “انتگراسیون” در جامعه چیزی که دورکهایم می گوید، بلکه یک صنعت دولتی برای بی خود کردن انسان ها از خودشان است. یک صنعت مافیایی مانند صنعت مواد مخدر، مانند صنعت پرنوگرافی، مانند مک دونالد و غیره است. انسان ها ذاتا احمق به دنیا نیامده اند، بلکه در یک مناسبات اجتماعی تبدیل به احمق یا تبهکار و غیره می شوند، مذهب دقیقا دستگاهی است که با کمک دولت حتی در پیشرفته ترین کشورهای صنعتی تحمیق توده یی را گسترش می دهد.
چند سال پیش یک نفر در ایران ادعا کرده بود که “امام زمان” است، دولت مرتجع ایران که شب و روز به مردم امید می دهد که منتظر مهدی باشند، این فرد را به جرم تبهکار دستگیر و زندانی کرد! می خواهم این را بگویم که حتی یک دولت مرتجع و تا خرخره اسلامی جمهوری اسلامی هم می داند که عروج امام زمان کشک است، ولی به کارگیری همین مذهب و خرافات و وعده دادن به مردم برای سکوت در مقابل سرکوب و نابرابری، بزرگترین صنعت پول قاپی است که توسط مافیای مذهب در ایران به پیش می رود.
تصورش را بکنید در کشور پیشرفته یی مانند المان که ماشین هایی که در این کشور تولید می شوند، در سراسر جهان برای انها تقاضا وجود دارد، کلیسا تا چه اندازه قدرت دارد، که شما برای پیدا کردن خانه و کار و حتی برای حل مشکلات خانوادگی و گرفتن وکیل و حق پناهندگی و هزار و یک مشکل دیگر، قبل از اینکه به دولت یا شرکت ها مراجعه کنید، لازم است به کلیسا مراجعه کنید، در غیر این صورت شانسی ندارید.
به نظر می رسد که خود کسانی که در راس سازمان های مذهبی و ارتجاعی و مافیایی و در کل صنعت مذهب هستند، مذهب را تخمشان هم حساب نمی کنند، خدای انان پول است و برای به دست اوردن پول و حفظ موقعیتشان، مردم تحت ستم و بی پناه را تحمیق کرده و انان را امیدوار می کنند که در دنیای دیگر به خوشبختی برسند، تا خودشان خوشبختی واقعی را از تحمیق همین توده ها در همین دنیا به دست بیاورند.
مردم فقیر همیشه بیشتر به خرافات و افیون مذهب پناه می برند، تا شاید به شکل دیگری ارامش پیدا کنند، در المان همین مردم به الکل پناه می برند و به کارتن خواب تبدیل می شوند.

برای نقد مذهب اگرچه اوردن برهان های قوی علمی در مقابل برهان های ضعیف و کودنانه ی مذهبی ضروری است ولی، نقد مذهب باید از نقد مناسباتی شروع شود، که یک اخوند یا کشیش را تبدیل به انگلی کرده است که خون انسان های فقیر را می مکد و خود در بهترین شرایط زندگی می کند، ولی دیگران را به خوشبختی ابدی در دنیای خیالی نوید می دهد.
باید این موقعییت را از این انگل ها گرفت، مساجد و کلیساها و صومعه ها و دیگر مراکز که تبدیل به مراکز پدوفیلی و کثافت کاری شده اند، را تعطیل کرد و تمام این انگل های کثیف را به انجام کارهای طاقت فرسا و بدنی روزمره ناچار کرد، تا دیگر برای تحمیق مردم از خرافات بهره نگیرند. باید کلیسا ها و مساجد و صومعه ها را به مکان نمایش تاریخ جنایات مذاهب مختلف و قتل عامی که مذهب در راه خدا انجام داده است تبدیل کرد.
باید مذهب را به طور کل از دولت جدا کرد و ضمن به رسمیت شناختن ازادی عقیده، در مقابل این داروی افیون گر و کثیف، در سطح جامعه روشنگری کرد، تا مردم به سراغ این طاعون نروند. باید مذهب را در جامعه ایزوله کرد.
تمام این مسائلی که که من مطرح کردم به هیچ وجه از عهده ی نیروهای بورژوایی که سرشان به کلیسا وصل و پایشان به علم، بر نمی اید، بلکه باید توسط نیروهای کمونیست و انقلابی صورت بگیرد، بنابراین همانطور که مارکس اعلام می کند، نقد مذهب، تنها نقد مذهب نیست، بلکه نقد مناسباتی است که مذهب را به ضرورت تبدیل کرده و در تولید و بازتولید ان می کوشد. بدون تلاش برای براندازی مناسبات طبقاتی، هر گونه نقد مذهب چیزی فراتر از استفراغ لیبرالی نیست، به همین خاطر باید نقد نیروهای لیبرال ایرانی و غیر ایرانی به مذهب را که در سطح باقی مانده اند و به عمق قضیه نمی روند، نوعی تلاش افیون گر برای منحرف کردن مردم از مسیر اصلی نقد مذهب دانست.
تلاش لیبرال های ایرانی که در دوره ی شاه، هم به سیستم ارتجاعی سلطنتی و هم به اسلام وفادار بوده و امروز ظاهرا هرازگاهی به خاطر اینکه از قافله جا نمانند، به نقد مذهب می پردازند و همزمان در سینه زنی ها در لس انجلس شرکت می کنند، را باید تبهکاری مرموزانه و ارتجاعی به حساب اورد و شدیدا به نقد این نیروها پرداخت.
در نهایت می خواهم این را بگویم، که هر کس که مذهب را نقد کند و تاریخ پر از جنایت مذهب را افشا کند، الزاما مترقی و ازادی خواه نیست، کم نیستند نئونازیست هایی که مساجد را به اتش می کشند و علیه مسجد سازی در المان تظاهرات می کنند، ولی هیچ تفاوتی با مسلمانان افراطی و فاشیست های اسلامی ندارند.
لیبرالیسم ایرانی که امروز به نقد مذهب برخاسته است برای من تفاوتی با جمهوری اسلامی نداشته و ندارد و نقد این جریان به مذهب تنها به این خاطر است که به این نتیجه رسیده است، که اگر بخواهد در ایران سهمی داشته باشد، لازم است با لباس ضدیت با مذهب ظاهر شود، چون مردم ایران سی و پنج سال تجربه ی یکی از وحشی ترین دولت های اسلامی که شدیدا اقدامات فاشیستی علیه مخالفین سیاسی خود به کار برده و می برد، را تجربه کرده اند و حکومت اتی ایران بدون شک اگر سوسیالیستی نباشد، مذهبی نخواهد بود.

تقابل مذهب و علم

مذهب در کلیت خود آمیخته به افسانه و اسطوره های کهن است و بخش تاریک و اوهام “آگاهی” بشر و یا در واقع نشان از جهالت بشر است، اما مذهب امروز فراتر از یک سری داستان و خزعبلات افسانه ایی و اسطوره است. مذهب یک دستگاه عظیم و عریض و طویل مافیایی است. مذهب صنعت تحمیق مردم است. مذهب نقش مواد مخدر را دارد، چون انسان را از خود بیخود می کند و انسان مذهبی به خرافی ترین و مزخرف ترین مسائل مانند وجود جن و خدا باور می کند.
مذهب حتی فراتر از یک صنعت عادی است. مذهب یک بازار عظیم پول قاپی از طریق تحمیق توده ایی است.
کسی که به اندازه ی یک سر سوزن به مذهب اعتقاد داشته باشد، نمی تواند از علم صحبت کند. انسان مذهبی یا خود را به تجاهل می زند، یا احمق است و یک شارلاتان تبهکار که از وجود مذهب سود می برد.
علم یا Wissenschaft اما کنار زدن گرد و خاک از روی وقایع و اسطوره هاست. علم اما نه هر علمی به ما کمک می کند که خرافات و افسانه و اسطوره را به حاشیه رانده و بررسی دقیق و موضوعی مسائل را آغاز کنیم. جدال علم و مذهب جدالی به درازی تاریخ بشر است. جدال آگاهی و جهل است. جدال قسمت تاریکی “شناخت” انسان و روشنایی است. کسی که از علم و دانش صحبت کند، باید مذهب را به زباله دان تاریخ بریزد، در غیر اینصورت صحبت کردن از روشنگری و علمی که آمیخته با جهالت و خرافات مذهبی است، اگر بلاهت نباشد، تبهکاری است.

رابطه ی “ایدئولوژی” و “فرد”

یک تصور عمومی وجود دارد که می گوید باید با „ایدئولوژی“ های ارتجاعی مبارزه کرد ولی نباید با افرادی که حامل این ایدئولوژی ها هستند مبارزه کرد. مثلا چپ های محافظه کار و پست مدرن بر این عقیده اند که نقد مذهب نباید ربطی به نقد فرد داشته باشد! این تفکر مطلقا محافظه کارانه است و فضا برای تولید و بازتولید ایدئولوژی های ارتجاعی و مذهبی را فراهم می کند. مذهب و ایدئولوژی های ارتجاعی محصول ذهنیت انسان های نادان و ابله هستند و این انسان ها چه در موضع قربانی و چه در جایگاه حاکمان مدام به بازتولید این ایدئولوژی ها کمک می کنند. به نظر من مبارزه علیه مذهب تنها مبارزه علیه یک ایدئولوژی خیالی و توهم امیز نیست، بلکه مبارزه علیه سازمان ها، افراد و نهادهایی دولتی و غیردولتی ایی است که در تولید و بازتولید این ایدئولوژی ها نقش اصلی ایفا می کنند. کسی که یک سلفی و یا یک تروریست اسلامی حامی „تروریسم اسلامی“ „جهاد“ و اسلام „محمدی“ را از زیر ضرب انتقاد و مبارزه رادیکال خارج می کند و تنها با „ایدئولوژی“ و مذهب او مبارزه می کند، بدون شک هر چه باشد کمونیست نیست.
جنگ ما کمونیست ها علیه مذهب برخلاف جنگ آتئیست ها علیه مذهب جنگ علیه موهومات خیالی و تصورات بیمارگونه یی که هزاران سال است بر ذهن مردم سنگینی می کنند، نیست، بلکه جنگی بی امان علیه کل سیستمی و نهادها و افرادی است که از طرق مختلف به بازتولید این ایدئولوژی و عقاید کمک می کنند. مبارزه ی کمونیستی علیه مذهب بی شک مبارزه ی بی امان علیه „واقعییات“ طبقاتی موجود در دنیای طبقاتی است. باید نقد مذهب را از نقد موهومات اسمانی به نقد زمینی تبدیل کرد. نقد زمینی مذهب نقد افراد و سازمان ها، دولت ها، کلیساها، مساجد، و کلیت انستیتو ها و ارگان هایی ست که از مذهب چه برای تحمیق توده ی مردم و چه از ان برای دسترسی به ثروت و سرمایه بهره می گیرند.
نقد مذهب باید فراتر از این هم برود. به قول معروف پیشگیری بهتر از درمان است. یک مسلمان تروریست و سلفی یا یک سکت مسیحی و کاتولیک و یا یک ایزدی خشک مغز و یک یهودی صهیونیست ووو پتانسیل انسان کشی و قتل عام انسان های دیگر غیر از مذهب خود و یا حتی از“ملت“ خود و در چارچوب مذهب خود را به خودی خود داراست، مادام که به اصول و مبانی دین خود عمل کند، اعتقاد داشته باشند و برای عملی کردن ان بکوشند، ولی این انسان ها را تا زمانی که جرمی مرتکب نشده اند، نمی توان از نظر „حقوقی“ مجرم خطاب کرد، اما برای جلوگیری از ارتکاب „جرم“ و برای پیشگیری از خونریزی از جانب این ادم ها نیازمندیم که قبل از هر چیز روشنگری کنیم و مذهب را به عنوان یک طاعون افیون گر منزوی کنیم و هویت انسانی انسان های از خودبیگانه توسط مذهب را به انان برگردانیم. ما باید بتوانیم به مذهب و کلیسا و مسجد و تمام نهادهای مدنی افسار تمدن بزنیم و هر گونه مقاومت ارتجاعی و تروریستی این نهادها را در هم بشکنیم. تروریست های دینی از هر قماشی که هستند را باید در روز روشن دستگیر کرده و به زندان محکوم کنیم و این عملکار بورژوازی نیست، بلکه کار ما کمونیست هاست، به همین خاطر نقد مذهب شدیدا به نقد سرمایه داری گره خورده است. تروریسم مذهبی توسط تروریسم دولتی ساپورت شده و همچون خوره یی به جان مردم انداخته می شود و انسان احمق جویایی حوری هم هم در این دنیا کم نیست که به امید واهی رسیدن به حوریان بهشتی جان انسان های همنوع خود را می گیرد. تا زمانی که سرمایه داری هست، مذهب هم وجود خواهد داشت و تا زمانی که مذهب وجود دارد، حماقت جنون امیز هم تولید و بازتولید خواهد شد و همیشه طرفدارانی برای خونریزی و انسان کشی پیدا خواهد شد. ما بر علیه تمام مذاهب اعلان جنگ می کنیم، اما جنگ ما با سایه های خیالی نیست، بکله جنگ ما با مذهب یک جنگ مادی و ماتریالیستی است.
مذهب را باید به توالت عمومی تاریخ سپرد ولی پیش فرض نقد مذهب، نقد دولت و وضع موجود است. فرد را هم باید ناچار کرد که به اصول زندگی عام و انسان و حقوق فرد و جامعه احترام بگذارد و یا حداقل ان را به رسمیت بشناسد. ما علیه تمام مذاهب یک جنگ بی امان را اغاز کرده اییم و این جنگ تا به زیر کشیدن سرمایه داری ادامه خواهد یافت. این جنگ جنگ علیه کلیت مذهب، دولت، افراد و نهادهایی است که مذهب را بازتولید می کنند و از این ایدئولوژی به هر دلیلی حمایت می کنند.

مصاحبه ی بهرنگ زندی با حسن معارفی پور در مورد پگیدا و اسلاموفوبیا