من به عنوان دشمن سرمایه داری و طبقه ی حاکم، هر‌گونه جهانبینی بورژوایی که در توجیه سیستم و مناسبات حاکم باشد، (هر اسمی که روی خودش بگذارد هم مهم نیست،)را یک تیکه آشغال می دانم.
از این بابت اعتراض به کشتار مردم بی دفاع در ستوکهلم و بی تفاوتی افکار عمومی در سطح جهانی به کشتار کودکان در کشورهای جنگ زده ووو را اگر فاشیستی ندانم، آن را راسیستی و دسته بندی “انسانیت” بر اساس جایگاه طبقاتی اش می دانم. هر پفیوزی معتقد است، که یک شهروند سوئدی از یک کودک سوری مهم تر است، یا خون یک شهروند سفید پوست اروپایی از خون یک شهروند گامبیایی سرخ تر است، یک فاشیست است، که مغزش را به فاشیسم ساختاری کرایه داده است.
فاشیست بودن چیز عجیبی نیست. بی تفاوتی به کشتار کسانی که از “ملت” تو نیستند و واکنش به کشتار یا ترور مردمی که به گروه قومی، ملی تو تعلق دارند، عین فاشیسم است. فاشیسم پاسیو باز هم فاشیسم است. تفاوت کسی که افکار فاشیستی دارد ولی به صورت فعال در سازمان دهی نیروهای فاشیستی شرکت نمی کند، با کسی که مدام در سازمان دهی نیروهای فاشیستی اکتیو است، در فاشیست بودن نیست، بلکه در میزان اکتیویسم است.
حالم از مردم فاشیست اروپا، چه کسانی که به صورت اکتیو افکار فاشیستی را تبلیغ می کنند و چه کسانی که این افکار را برای “خود” نگه می دارند، بهم می خورد، چون در دوران عروج ضد انقلاب و طاعون فاشیسم همین پاسیفیست های فاشیست، که امروز به سختی یک مگس را از خود دور می کنند، به مراتب اکتیوتر از نئو نازی ها خواهند شد.
ابله ها به جای اینکه اجازه دهید سران دولت هایتان با صدور اسلحه تروریسم را در جهان گسترش دهند، تروریسمی که دامن شما را هم خواهد گرفت، به جنگ تروریسم دولتی، از جمله دولت کشور خودتان بروید، تا ریشه های تروریسم غیر دولتی خشکیده شود.
چون آنهایی که زندگی دیگران را بدون هیچ دلیلی به تباهی می کشند، باید انتظار تروریسم غیر دولتی به مثابه ی راهکاری اگرسیو، اما معلولانه را بکشند!!