در آلمان کم نیستند قوانینی که از دوران رایش سوم و حکومت فاشیسم هیتلری هنوز اجرا می شوند و در کتاب قانون اساسی این کشور وجود دارند، یکی از قوانین در زمینه ی حق پناهندگی است. تا سال 1939 و حتی تا اواسط حیات حکومت فاشیسم هیتلری هر کس می توانست بدون کاغذ یا با کاغذ وارد این کشور شود، کار کند و مالیات بپردازد. از سال 1939 به بعد حکومت فاشیسم هیتلری تصمیمات بسیار کثیفی اتخاذ کرد که تاکنون پیامدها منفی ش را خارجیان و به ویژه پناهجویان باید متقبل شوند. یکی از این قوانین که شدیدا تبعیض امیز و ضد انسانی است و از این طریق انسان را طبقه بندی می کنند، قانون داشتن آوسوایز (کارت شناسایی) ویژه برای پناهجویان است. این قانون شدیدا کثیف و ضد انسانی است. شما اگر به جای کارت شناسایی معمولی، آوسوایس پناهندگی را نشان دهید، فورا در جامعه با چشم دیگری به شما نگاه می شود، فورا به عنوان یک انسان گرسنه ی بیچاره ی متواری دیده می شوید. قانون دیگر قانون جدا کردن نوجوانان بالای هیجده سال از خانواده هایشان است، چیزی که در این گزارش روزنامه ی یونگه ولت هم به ان اعتراض شده است.
کسانی که بالای هیجده سال هستند، زمانی که به همراه خانواده هایشان به المان می ایند و درخواست پناهندگی می کنند، بدون توجه به مسائل عاطفی و خانوادگی، فرهنگی و غیره دولت راسیست المان انان را جداگانه تقسیم کرده و به مکان هایی جدا از خانواده هایشان منتقل می کند. تصمیم گیری دولت برای پناهجویان به جای دادن امکان برای انتخاب محل زیست، امروزه زیر عناوین پرطمطراق همسبتگی و ادغام پناهجو به خورد مردم داده می شود، اما در واقع چیزی جز کینه ی راسیستی و فاشیستی دولت و طبقات و اقشار سرمایه دار و متوسط از طبقه ی کارگر و تهیدستان جامعه نیست که اینگونه به شیوه یی کینه توزانه اجرا می شود. من به عنوان کسی که شب و روز برای کمک به پناهجویان با این ادارات و این بروکرات های ملعون و راسیست المانی سر و کار دارم، بیش از هر کسی به درد و رنج خانواده های پناهجویی که به دلایل راسیستی و فاشیستی فرزندانشان از انان جدا شده است و جدا ترانسفر شده است، پی می برم.