اغلب کسانی که در اروپا در سنین جوانی در گروه های چپ گرا و بیشتر آنارشیستی اکتیو هستند، تا سی سالگی در این گروه ها اکتیو مانده و به محض اینکه دوران تحصیل شان به پایان رسید و وارد بازار کار شده، فضای چپ را ترک گفته، ازدواج کرده، بچه دار شده و تمام فعالیت های گذشته ی خود را به سخره گرفته و به پای “حماقت” دوران نوجوانی و جوانی می نویسند و بعضا آثار دوران فعالیت چپ گرایانه ی خود را می سوزانند، تا در بازار بردگی مزدوری به مشکل برنخورند. البته لازم به ذکر است که این عتیقه ها از همان دوران جوانی محافظه کار بوده و هستند، به همین خاطر در تمام تظاهرات ها هیکل و صورت نحس شان را می پوشاندند، نکند کسی از آنان عکس بگیرد و فردا برای شان مشکل کاری ایجاد شود.
کسانی که فعالیت سیاسی را سرگرمی فرض می کنند، تا در سنین نوجوانی و جوانی خود را از تنهایی نجات دهند، هیچگاه به اندازه ی یک بز از سیاست نخواهند فهمید! با بز و گوسفند نمی توان سنگی روی سنگ گذاشت.