اردوغان در تلاش برای زنده کردن ابهت سلاطین امپراتوری عثمانی

نسیم فاشیستی ایی که سال های سال است در ترکیه شروع به وزیدن کرده است، نافش به سلاطین جنایتکار عثمانی، آتاتورک (فاشیسم ترکی) و اسلام سیاسی فاشیستی وصل است. اگرچه اختلافات سلیقه یی و مرامی بین فراکسیون های مختلف فاشیستی در ترکیه وجود دارد، اما کل احزاب راست و فاشیستی و اسلامیستی حاکم در ترکیه به همراه آ ک پ بر سر یک چیز به توافق جمعی رسیده اند و ان قلع و قمع هر گونه صدای آزادی خواهی و برابری طلبی است. در این وسط در سال های اخیر جریان مالیخولیایی پ ک ک و اطرافیانش به امید صلح با فاشیسم اسلامیستی، توهم کثیر پراکنده و هنرمندان خودفروش کرد که سال ها ویروس ناسیونالیسم کرد را در منطقه گسترش می داند یکی پس از دیگری مغلوب فاشیسم سلطان جدید یعنی اردوغان شده و به دست بوسی او روی اورند. شوان پرور هنرمند خودفروش کرد که سال ها نعره اش را در دفاع از کردایتی و کردپرستی به کار می گرفت، در کنار مسعود بارزانی مزدور بی قید و شرط ترکیه و اردوغان حاضر شد و خوشخدمتی و توهم خرده بورژوازی و ناسیونالیسم کرد بیش از هر زمانی به نمایش گذاشت. لازم به ذکر است که بخشی از جریان مالیخولیایی پ ک ک این اقدام شوان پرور را جاشایه تی (مزدوری) خوانده و بخش وسیعی هم به این اقدام متوهم بود و ان را عملی کاملا عادی خوانده و حتی ستودند.

حزب دمکراتیک خلق ها که بیشتر بدنه ی کردی دارد، جریانی است که قندیل را در خیابان های ترکیه نمایندگی می کند و این مساله به خودی خود جای نقد نیست، نقد ما البته به ناسیونالیسم متوهم کرد و اپوئیسم به طور کلی است که هر گونه تحول انقلابی و رادیکال و کمونیستی را به خاطر گرایشات ارتجاعی، پوپولیستی، شبه چپ، رفورمیستی، انارشیستی وشبه مذهبی رد کرده و در مقابل به پروژهای بورژوایی همچون صلح و سازش با دولت فاشیسم ترک امید بسته بود و می بندد. پروژه ی صلح با دولت فاشیسم ترکیه از یک طرف ملیتانسی و رادیکالیسم بالقوه در جنبش های اجتماعی در کردستان ترکیه گرفته و از طرف دیگر در این میان پ ک ک همیشه توسط فاشیسم دولتی به بازی گرفته شده است و این بزرگترین ضربه را به جنبش پرو پ ک ک یا جنبش های که خواسته یا ناخواسته به خاطر نبود الترناتیو رادیکال دیگر با پ ک ک تداعی می شوند، وارد اورده است. لازم به ذکر است که پ ک ک علیرغم اینکه سعی کرده است که خود را به عنوان یک نیروی چپ جا بزند ولی گرایشات راست، ناسیونالیستی، و بعضا راسیستی در میان این جریان شدیدا قوی است و می توان گفت که این جریان هیچ ربطی به یک جنبش رادیکال و مترقی انقلابی و سوسیالیستی ندارد. پ ک ک برای پوشش اقشار و طبقات مختلف اجتماعی از رفتن به سراغ نقد مذهب شدیدا هراس دارد و حتی در میان پ ک ک کم نیستند کسانی که امروز به صوفیسم و مدیتیشن و تناسخ روح روی اورده اند. البته تناسخ روح در پ ک ک برگرفته از افکار جنون امیز عبداله اوجالان است که در هیچ کانتکسی به جز کانتکس پست مدرنیستی نمی گنجد و صوفیسم و مدیتیشن هم بخشی از پروژه های پست مدرنیستی است. در کل می توان گفت پست مدرنیسم اوجالانی اگرچه به ظاهر و نزد چپ پلاستیکی اروپایی، “رادیکال” و “انقلابی” می نمایاند، در عمل چیزی جز ارتجاع لیبرالی نیست که به خاطر تحت ستم بودن مردم کردستان از موقعیت تحت ستم بودن مردم کرد در ترکیه سواستفاده کرده است تا به این ایدئولوژی راست و ارتجاعی روکش “رادیکال” و “انقلابی” ببخشد.

در کنار این مسائل دولت فاشیست اردوغان به دنبال کودتای ساختگی تابستان گذ شته سعی در قلع و قمع هر نیروی مخالف را داشته است و به همین خاطر به سراغ رهبران ه د پ هم رفته است. حکم بازداشت صلاح الدین دمیرتاش و دیگر رهبران ه د پ، توسط نیروهای امنیتی ترکیه دور زدن تمام قوانین به اصطلاح دمکراتیک در ترکیه است و نشان می دهد که صدای پای فاشیسم در ترکیه بیش از هر زمانی می اید.

تفاوت فاشیسم در ترکیه با دیگر جریانات فاشیستی در اروپای معاصر این است که ایدئولوژی خود را اسلام داعشی و ناسیونالیسم ترکی بنیاد نهاده است. فاشیسم در ترکیه به دنبال زنده کردن خونخواری های سلطان عبدالحمید دوم، انور پاشا و طلعت پاشا و اتاتورک خونخوار است. فاشیسم در ترکیه مشروعیت خود را تنها از نژاد و خون ترک نمی گیرد، بلکه با کتاب پوسیده ی قران، قوانین اسلامی و توحش بربریستی 1400 سال پیش را در شرایط امروز مشروعیت می بخشد. سر و ته فاشیسم در ترکیه از اسلام فاشیستی و نژادپرستی محض تشکیل شده است.

چپ ترکیه هم بخشا الوده به ناسیونالیسم و راسیسم ترکی است و بخشی از جریانات چپ پرو اتاتورک فاشیست هستند. در این میان جای کمونیسم دخالتگر و انقلابی شدیدا خالی است.

حسن معارفی پور